Tato...

...wiele między nami było zgrzytów i niedomówień, za mało zrozumienia i rozmów. Twój upór i władczość często miażdżyły moje poczucie własnej wartości. Nic to... odszedłeś tak niespodziewanie... pomimo wszystko czułam ogromny ból. 

Nie powiedziałam mamie, że umarłeś, nie potrafiłam. Nie mogłam tego zrobić, leżała na łóżku szpitalnym taka bezbronna i krucha... raz jeden, dzień przed Twoim pogrzebem siedziała i patrzyła uważnie na mnie i mój czarny ubiór... czy się domyśliła? Rozpłakała się głośno. Potem już tylko spała. Odeszła trzy tygodnie po Tobie ale pewnie to wiesz.